Testament bij samenwonen
In tegenstelling tot gehuwden of geregistreerde partners, erven samenwoners niet automatisch van elkaar. Zonder kinderen en testament gaat de erfenis van de overledene naar ouders, broers en zussen van de overledene. Samenwoners kunnen wel een samenlevingscontract maken, waarin zij regelen dat de gemeenschappelijke bezittingen na het overlijden van de ene partner eigendom van de andere partner worden. De langstlevende partner erft die zaken dan niet, maar krijgt deze op grond van het verblijvensbeding in het samenlevingscontract.
Als het de bedoeling is dat jouw privévermogen (en eventueel gezamenlijk vermogen) bij jouw partner moet komen en niet (alleen) bij jouw eigen kinderen, moet je dit regelen bij testament. Doorgaans kiezen samenwoners in vergelijkbare situaties ervoor om een regeling te treffen die gelijk is aan de situatie voor gehuwden met kinderen. De langstlevende partner wordt dan eigenaar van alle goederen en de eigen kinderen kunnen hun erfdeel pas opeisen in de in het testament genoemde situaties, zoals bij het overlijden van de langstlevende partner.
Andere redenen om een testament te maken kunnen bijvoorbeeld zijn:
- Besparing of uitstel van erfbelasting door bijvoorbeeld de rente op de vorderingen van de kinderen aan te passen, een afvullegaat voor de langstlevende partner op te nemen om de eventueel over de vorderingen van de kinderen verschuldigde erfbelasting te verlagen of naar nul terug te brengen, of door legaten voor de kleinkinderen ter hoogte van het voor hen van erfbelasting vrijgestelde bedrag op te nemen. Besparing van erfbelasting is met name van belang als er onvoldoende banksaldo is om de eventuele schulden van de nalatenschap en de erfbelasting te kunnen betalen, omdat het vermogen vast zit in bijvoorbeeld de waarde van jullie woning.
- Als je een kind wilt onterven. Omdat een kind wel een beroep kan doen op zijn wettelijk minimum erfdeel, de legitieme portie, moet wel worden bepaald dat deze legitieme portie ook pas opeisbaar is bij het overlijden van de langstlevende. De legitieme portie is de helft van wat je zou hebben gekregen als er geen testament was gemaakt. Het onterfde kind heeft alleen recht op een bedrag en doet dus niet mee bij het verdelen van de bezittingen.
- De benoeming van de langstlevende partner tot executeur, zodat die de regie in handen heeft van de afwikkeling van de nalatenschap.
- Het opnemen van een zogenaamde uitsluitingsclausule om te voorkomen dat in geval van scheiding alles wat je erfgenamen verkrijgen uit jouw nalatenschap gedeeld moet worden met een ex-partner. Bij echtscheiding blijft het geërfde vermogen dus buiten de verdeling.
- Indien je minderjarige kinderen hebt is het verstandig een voogdijregeling te treffen voor het geval jullie beiden komen te overlijden. De voogd wordt dan zonder tussenkomst van de rechter benoemd.
- Het instellen van een bewind om te voorkomen dat indien jullie beiden komen te overlijden de kinderen al vanaf achttien jaar over hun erfdeel kunnen beschikken. De bewindvoerder heeft het financiële beheer over het erfdeel tot een bepaalde leeftijd van de kinderen. Met het instellen van het bewind kan voorkomen worden dat de kinderen hun erfdeel op een verkeerde manier besteden.
Testament beoordelen
Als je al een testament hebt, is het goed om het testament regelmatig tegen het licht te houden. Wetten en regels, maar ook jouw persoonlijke situatie en wensen veranderen. Het testament kan dan anders uitwerken dan je had bedoeld. Het is daarom raadzaam je testament regelmatig door team NG te laten beoordelen. Vanzelfsprekend kun je ook direct contact met team NG opnemen voor advies over je testament.
